Expositie 2004 Antwerpen.

Een meer abstractere zoektocht naar de binding tussen een moeder en haar kind.

En het verdriet van die moeder bij het verlies van haar kind.

Deze ‘maters’ werden tegenover de portretten van dertigers gezet die elk een naam van onbestaande halfgod hadden gekregen.

Bij één van de Maters werd in het canvas gesneden zoals Lucio  Fontana dat deed.

Wat ik zie als de totale vernietiging van de figuratieve schilderkunst, vanuit dat perspectief werd opnieuw in een ander doek een gezicht gesneden en vanuit dat gezicht werd dan weer de cirkel gemaakt met

de figuratieve schilderkunst, die zo geband wordt in deze tijd.

(We spreken 2004)